سه ماه پس از انجام عملیات ناموفق والفجر مقدماتی ،عملیات « والفجر 1 » در منطقه شمال غربی فکه تا بلندی های حمرین طرح ریزی شد. در ساعت 22 و 10 دقیقه 20 فروردین 1362 با رمز «یا الله - یا الله - یا الله» حمله یگانهای سپاه و ارتش به فرماندهی سرهنگ علی صیاد شیرازی فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش آغاز شد.
از زمان عملیات ثامن الائمه(ع) که به شکست حصر آبادان انجامید، تا آغاز عملیات والفجر یک همواره برای در هم کوبیدن خط دشمن و گرفتن فرصت عکس العمل از آنها از تاریکی شب و ساعات استراحت نیروهای آنان بهره گرفته میشد، اما در این عملیات روش هجوم در پوشش آتش تهیه » برای در هم کوبیدن دشمن برگزیده شد . بر این اساس عملیات با اجرای آتش انبوه توپخانه شروع شد . 60 هزار گلوله توپ بر مواضع عراقیها فرو ریخت و این تا آن زمان بی سابقه بود. البته دشمن نیز با 100 گلوله به استقبال توپهای ایرانی آمد.
موقعیت منطقه عملیاتی والفجر بیشتر تپه ماهور (تپه هایکوتاه ) بوده و بلندی های مهم آن از 180 متر تجاوز نمیکند و در منطقه جنوب شرقی کوه های حمرین قرار دارد. قرارگاه «خاتم الانبیاء» عملیات را از دو محور شمالی و جنوبی به فرماندهی قرارگاه «کربلا » در جناح راست و قرارگاه « نجف » در جناح چپ پیش می برد. در این عملیات 8 لشکر از سپاه و 2 لشکر، 3 تیپ و یک گردان از نیروی زمینی ارتش و به عبارت دیگر 30 گردان از ارتش و 80 گردان از سپاه مشارکت داشتند. هر دو جناح کار پیشروی را تا سحرگاه فردا و تا اعلام دستور توقف به خوبی انجام دادند. از صبح همان روز تا پایان ششمین روز عملیات، عراق بارها دست به پاتک زد و چندین مرتبه بلندیهای منطقه در دست طرفین رد و بدل شد، اما
نیروهای خودی توانستند اهداف به دست آمده را تثبیت کرده و حالت پدافند به خود بگیرند .
در پایان این عملیات تعداد 6750 تن از نیروهای دشمن کشته، زخمی و اسیر شدند و 98 دستگاه تانک و نفربر زرهی منهدم، 5 فروند چرخبال ساقط و سه واحد 550 نفری « جیش الشعبی » ، سه گردان کماندویی و 4 گردان مکانیزه آسیب دید
همچنین بخشی از بلندیهای «حمرین » چندین روستا در حاشیه رودخانه « دویرج » و پاسگاه مرزی « پیچ انگیزه» آزاد شد که در مجموع 150 کیلومتر وسعت را در بر می گرفت .