خداشناسی امامیه: شرح و تفسیر قرآنی کلمه الله و اسم حقیقی خداوند (قسمت هفتم)
مولف : استاد علی اکبر خانجانی
ادامه توضیح :

۷.۳ - مشتق از أَلَهَّه

أَلَهَّه، اِتَّخَذَ اِلهاً: (چیزی یا کسی را به) خدایی گرفتن.

۷.۴ - مشتق از الهت الی

الهت الی فلان: سَکَنت الیه: آرامش پیدا کردن با کسی اشاره به آیه ۲۸ سوره رعد: «الا بذکر الله تطمئن القلوب »
این است که از «اله الی فلان» مشتق است؛ یعنی به او سکون و آرام گرفت، به این جهت که عقول به او آرامش می‌یابد.
و جهان‌بینی اهل توحید به شناخت او باوربخش و موجب اعتماد می‌گردد و دل‌ها به یاد او اطمینان پیدا می‌کند، چنان‌که می‌فرماید: «اَلا بِذِکْرِ اللّٰهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ آگاه باش تنها با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گردد»

و در دعای عرفه است: «ماذا وَجَدَ مَن فَقَدَکَ وَما الّذی فَقَدَ مَن وَجَدک؛ چه چیزی را پیدا کرد کسی که تو را گم کرد؟ و چه چیزی را گم کرد کسی که تو را پیدا کرد؟»

۷.۵ - مشتق از اله الی

با حرف جر الی (اله الی): روی ‌آوردن به کسی برای حمایت. اشاره به آیه ۸۸ سوره مومنون: «هو یجیر و لایجار علیه؛

مجیر و پناه‌دهنده مردم، خدای بلند مرتبه است که مردم برای نجات از گمراهی‌ها به سوی او پناه می‌آورند، این وجه ‌شبه بین ریشه و مفهوم لفظ الله یافت می‌ شود.
مولوی در مثنوی در این‌باره می‌گوید:
معنی الله گفت سیبویه یولهون فی‌الحوائج هم لدیه
گفت الهنا فی حوائجنا الیک والتمسناها وجدناها لدیک

۷.۶ - مشتق از اَلِه

اینکه «اله» مشتق از «اَلِه» (به فتح فاء و کسر عین) است که به‌ معنای پناه‌جستن و پناه‌گرفتن باشد.
و به خدا از‌ این‌جهت «اله» گویند که پناه حقیقی و مفزع همه است. بنابراین وجه و وجه پنجم نیز، کلمه توحید مطلق شریک را نفی می‌نماید.

و..............