۴وقتی حقیقت برنده میدان است

نگاهی به فیلم آرژانتین ۱۹۸۵
درام های سیاسی و بر اساس وقایع تاریخی همیشه مخاطبان مورد نظر خود را داشته اند اما جزو آثار پر بیننده و مورد قبول اکثریت عامه نبوده اند.
از ساخته های گوستا گاوراس «زد» و «حکومت نظامی» تا
آرژانتین، ۱۹۸۵ به کارگردانی سانتیاگو میتره تولید ۲۰۲۲ همه این آثار و آثار مشابه اگر چه روایتی داستانی را دنبال می کنند اما همانند مستند های سیاسی دربرگیرنده اطلاعاتی مختلف از زمان واقعه و رویدادی هستن که مسلما برای تاریخ و مردم آن اقلیم همواره مورد توجه و دردناک و ماندگار است.
آرژانتین ۱۹۸۵ تریلری سیاسی بر داستان دادستان‌های آرژانتینی خولیو استراسرا و لوئیس مورنو اوکامپو متمرکز است که در سال ۱۹۸۵ مسئول تحقیق و تعقیب مسئولان دیکتاتوری خونین نظامی در کشور خود بودند.

بی تردید بهره گیری از ماجراهای تاریخی و سیاسی واقعی برای ساخت فیلم کار دشواری است ، دشوار از این جهت که داستان اصلی پیش از دیدن فیلم لو رفته است و مخاطب با یک تحقیق ساده می تواند از اتفاقات آن رویداد مطلع شود و اینجاست که فرم به مدد اثر می آید تا مخاطب را در مسیر چگونگی رسیدن به پایانی که میداند با خود همراه کند.

ریکاردو دارین بازیگر و کارگردان مطرح آرژانتینی همانند چند اثر قبلی کارگردان در این فیلم با گریمی متفاوت و نزدیک به شخصیت اصلی به ایفای نقش پرداخته است.
سانتیاگو آرماس استوارنا شاید متفاوت ترین چهره نوجوان در میان آثار چند ساله اخیر است.
نوجوانی که در عین راحتی با پدرش ، تیم وکلا را برای جاسوسی از اتفاقات خارج دادگاه همراهی می کند و مهم تر اینکه بازی روان و بی عیب و نقص از خود ارائه کرده است که با وجود کوتاهی نقش به سادگی فراموش نمی شود و در ذهن ماندگار می شود.

نوید جعفری
یادداشت کامل در
https://www.iranart.news/fa/tiny/news-69683