روانشناسان، به طور خاص، خودگویی را نوعی تفکر کلامی می‌دانند که متوجه خودِ فرد یا برخی از جنبه‌های زندگی اوست؛ از قبیل گفت‌وگوهای شخصی «من باید روی پرتاب آزادم کار کنم.» همچنین خودگویی، گاهی شامل برخی واکنش‌های فرد به موقعیت‌های گوناگون نیز می‌شود،: «باشگاه امشب شلوغه. فردا بیام بهتره.»
هر چند بخش اعظمی از خودگویی در بزرگسالان، بیشتر بی‌صدا و آهسته انجام می‌شود اما بلند صحبت کردن با خود نیز نوعی خودگویی است...