روزی امده بودی!
و شبی هراسناک!
برای رفتنت بهانه ای یافتی!
و رفتی...
تا قصه تمام شود.
ط رفته ای!
ومن، خرمن گیسویم را!؟
ب باد داده ام...
موهایم را!
تنها دارایی باارزشم را؟!
ک بعد از ط،تنها یاد اور...
دستان نوازشگرت بود!
ساعت ها موهایم را نوازش میکردی...
ومن،غرق در رویایی پوچ...
کاخی برای عشقمان...
روی گسل زلزله ها میساختم؟!
گفته بودم بروی...
میمیرم!
ط رفته ای...
من مرده ام!
وموهایم را ب دست باد سپرده ام..!؟
#13