پرویز حبیب پور را اغلب به‌عنوان نقاش اجتماعی می‌شناسند. او خود گفته: «طبیعی است که مثل هر انسانی به میهنم علاقه دارم و به تمام آنچه به این میهن مربوط می‌شود؛ مانند خلق‌ها و قومیت‌های مختلف این میهن نیز علاقه‌مندم. من آذربایجانی‌ام و فرهنگ و ادبیات و موسیقی آذربایجان را دوست دارم؛ بااین‌حال به این معنا نیست که به آداب و سنت‌های لرستان و کردستان و گیلان و جاهای دیگر میهنم علاقه ندارم. همان‌قدر که آذربایجان را دوست دارم، جاهای دیگر ایران و جاهای دیگر جهان را دوست دارم. وطن ما یک کره خیلی کوچک است که در برابر این عظمت باورنکردنی هستی که علم امروز به ما نشان داده، شبیه غباری به نظر می‌رسد. این‌طور بگویم؛ وقتی انسان زندگی را دوست دارد، تمام چیزهایی را که به زندگی مربوط است، هم دوست دارد. حتی سنگ و کلوخ و خار بیابان را هم دوست خواهد داشت. من آثارم را نقاشی‌های انتقادی اجتماعی می‌دانم؛ یعنی بیشتر تلاش کرده‌ام تضادهای طبقاتی را نشان بدهم.»

در سلیس نیوز بخوانید:
یادداشتی بر نمایشگاه جدید پرویز حبیب پور با عنوان «خاطرات پری و گنجشک‌ها»
https://salisnews.ir/%db%8c%d8%a7%d8%af%d8%af%d8%a7%d8%b4%d8%aa%db%8c-%d8%a8%d8%b1-%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4%da%af%d8%a7%d9%87-%d9%be%d8%b1%d9%88%db%8c%d8%b2-%d8%ad%d8%a8%db%8c%d8%a8-%d9%be%d9%88%d8%b1/