[Aikido] ترکیب فنون جیت کاندو و آیکیدو همراه با "ریوجی شیراکاوا" (زیرنویس)

زُبرَالحدیدِ | Zobar.al.Hadid
زُبرَالحدیدِ | Zobar.al.Hadid

آیکیدو:
آی‌کی‌دو (به ژاپنی: 合気道 - به روماجی: Aikidō به معنی «طریقت هماهنگی روح و روان») یک ورزش رزمی ژاپنی است. بنیان‌گذار این هنر رزمی، موریهه اوشیبا نام دارد که در ۱۴ دسامبر سال ۱۸۸۳ به دنیا آمد، و اغلب به او لقب استاد بزرگ (به ژاپنی: O'Sensei グレートティーチャー) را دادند. هدف اوشیبا از خلق این هنر رزمی، دفاع بدون آسیب زدن به حریف بود.
به صورت فیزیکی آی‌کی‌دو هنری است که با تغییر مسیرها و جنبش‌های گوناگون نیروی حریف را بازگردانده و در انتها به قفل مفصل‌های حریف می‌انجامد. این ورزش از دایتو ریو آیکی جوجیتسو مشتق شده که گفته می‌شود موریهه اوشیبا در اواخر سال ۱۹۲۰ میلادی به خاطر عقاید دین اوموتو کیو این واگرایی را انجام داده است. برخی دیگر از تکنیک‌ها و گرفتن‌ها نیز از کنجوتسو ناشی شده است.
تمرکز ورزش آی‌کی‌دو در مشت و لگدزدن به حریف نیست، بلکه با استفاده از انرژی حریف برای به دست آوردن کنترل حریف(ها) یا دور کردن آن‌ها از خود است. آی‌کی‌دو یک هنر ایستا نیست، بلکه تأکید فراوانی بر حرکات و جنبش‌های پویا دارد.[۱]
هنرجویان ارشد اوشیبا رویکردهای مختلفی به آی‌کی‌دو داشتند ولی امروزه آی‌کی‌دو در سراسر جهان در سبک‌های مختلفی تدریس می‌شود.

نظرات (۱)

Loading...

توضیحات

[Aikido] ترکیب فنون جیت کاندو و آیکیدو همراه با "ریوجی شیراکاوا" (زیرنویس)

۱ لایک
۱ نظر

آیکیدو:
آی‌کی‌دو (به ژاپنی: 合気道 - به روماجی: Aikidō به معنی «طریقت هماهنگی روح و روان») یک ورزش رزمی ژاپنی است. بنیان‌گذار این هنر رزمی، موریهه اوشیبا نام دارد که در ۱۴ دسامبر سال ۱۸۸۳ به دنیا آمد، و اغلب به او لقب استاد بزرگ (به ژاپنی: O'Sensei グレートティーチャー) را دادند. هدف اوشیبا از خلق این هنر رزمی، دفاع بدون آسیب زدن به حریف بود.
به صورت فیزیکی آی‌کی‌دو هنری است که با تغییر مسیرها و جنبش‌های گوناگون نیروی حریف را بازگردانده و در انتها به قفل مفصل‌های حریف می‌انجامد. این ورزش از دایتو ریو آیکی جوجیتسو مشتق شده که گفته می‌شود موریهه اوشیبا در اواخر سال ۱۹۲۰ میلادی به خاطر عقاید دین اوموتو کیو این واگرایی را انجام داده است. برخی دیگر از تکنیک‌ها و گرفتن‌ها نیز از کنجوتسو ناشی شده است.
تمرکز ورزش آی‌کی‌دو در مشت و لگدزدن به حریف نیست، بلکه با استفاده از انرژی حریف برای به دست آوردن کنترل حریف(ها) یا دور کردن آن‌ها از خود است. آی‌کی‌دو یک هنر ایستا نیست، بلکه تأکید فراوانی بر حرکات و جنبش‌های پویا دارد.[۱]
هنرجویان ارشد اوشیبا رویکردهای مختلفی به آی‌کی‌دو داشتند ولی امروزه آی‌کی‌دو در سراسر جهان در سبک‌های مختلفی تدریس می‌شود.

ورزشی