فلسطین منطقه‌ای عربی است که از طرف غرب به دریای مدیترانه؛ از طرف شمال، به جمهوری لبنان؛ از جانب شرق به نهر اردن و جمهوری سوریه و از ناحیه جنوب، به شبه جزیره سینا که قسمتی از مصر است، محدود می‌باشد. وسعت تمام فلسطین ۲۷۰۲۴ کیلومتر مربع است.
از رودهای فلسطین می‌توان رودهای اردن، المقطع و العوجا را نام برد.
فلسطین دارای سه دریاچه به نام‌های حوله، دریای مرده و طبریه است. دریای مرده دارای املاح زیادی است که مهم‌ترین آنها «پتاس» است. همچنین این دریاچه از نظر مواد منگنز، سدیم و برومین بسیار غنی است. دریاچه طبریه نیز نقش مهمّی در حوادث آخرالزّمان دارد که به آن خواهیم پرداخت.
این کشور در منطقه معتدل واقع است، ولی آب و هوای آن در همه نقاط یکسان نیست.
در شهر بیت المقدّس، اماکن و جایگاه‌های مقدّس، فراوان است. مهم‌ترین جایگاه‌های مقدّس از نظر مسلمانان، مسجدالاقصی و مسجد الصّخره است. فاصله مسجدالاقصی از مسجد الصّخره، حدود پانصد متر می‌باشد و پیرامون آنها مجموعه‌ای از اماکن و جایگاه‌های مقدّس قرار دارد. به همین دلیل، تمام این منطقه را که بیش از صد هزار متر مربع است، «حرم شریف» می‌گویند. پس از آنکه مسلمانان در سال پانزدهم هجری، بیت المقدّس را فتح کردند، ساختمان اصلی مسجدالاقصی را بنا نمودند. در آن زمان که مسلمانان وارد شهر بیت المقدس شدند، از پرستش‌گاه و اماکن مقدّس قدیمی تقریباً چیزی به جا نمانده و در اثر گذشت زمان و حوادث مختلف از بین رفته بود. به همین دلیل، مسلمانان پس از تحقیق، محلّ اصلی پرستشگاه حضرت سلیمان(ع) را یافتند و مسجدالاقصی را در آن محل بنا کردند.
در بیت المقدّس ابواب گوناگونی وجود دارد، که هر یک به نوعی با زندگی پیامبران ارتباط داشته است. مانند «باب التوبه» که خداوند توبه حضرت داوود (ع) را در آنجا پذیرفت. «باب السّکینه» که محراب حضرت مریم (س) دختر عمران در آنجا واقع است، نیز جایگاه مقدّسی است که فرشتگان برای مریم (س) میوه بهشتی آوردند. همچنین محراب زکریا (علیه‌السّلام) که فرشتگان تولّد یحیی (علیه‌السّلام) را به وی بشارت دادند