خطبه 22 :
(در سال 36.هجرى پس از بازگشت فرستادگان امام علیه السّلام از جانب طلحه و زبیر، در سرزمین «ذى قار» این سخنرانى را ایراد کرد)
امام علیه السّلام و شناساندن ناکثین «اصحاب جمل» :
آگاه باشید ، که همانا شیطان ، حزب و یارانش را بسیج کرده و سپاه خود را از هر سو فراهم آورده است ، تا بار دیگر ستم را به جاى خود نشاند و باطل به جایگاه خویش پایدار شود.
سوگند به خدا ناکثین هیچ گناهى از من سراغ ندارند ، و انصاف را بین من و خودشان رعایت نکردند.
آنها حقّى را مى طلبند که خود ترک کردند ، و انتقام خونى را مى خواهند که خود ریختند.
اگر شریک آنها بودم ، پس آنها نیز در این خونریزى سهم دارند ، و اگر تنها خودشان خون عثمان را ریختند ، پس کیفر ، مخصوص آنهاست . مهم ترین دلیل آنها به زیان خودشان است.
مى خواهند از پستان مادرى شیر بدوشند که خشکیده ، بدعتى را زنده مى کنند که مدّت هاست مرده ، و چه دعوت کننده اى و چه اجابت کنندگانى!
همانا من به کتاب خدا و فرمانش در باره ناکثین خشنودم.
امّا اگر از آن سر باز زدند ، با شمشیر تیز پاسخ آنها را خواهم داد ، که براى درمان باطل و یارى دادن حق کافى است.
شگفتا از من خواستند به میدان نبرد آیم و برابر نیزه هاى آنان قرار گیرم و ضربت هاى شمشیر آنها را تحمّل کنم.
گریه کنندگان بر آنها بگریند! تا کنون کسى مرا از جنگ نترسانده و از ضربت شمشیر نهراسانده است،
من به پروردگار خویش یقین داشته و در دین خود شک و تردیدى ندارم.


https://www.namasha.com/v/lIbBKJZu
https://www.namasha.com/v/rdnlLHt2