سازندگان تجهیزات نرم‌افزاری و سخت افزاری به گونه ای عمل می کنند که به خصوص در برخی کشورها بتوانند در موقعیت مقتضی متناسب با اهداف سیاسی یا نظامی امکانات سخت افزاری و نرم‌افزاری را از کار انداخته یا دچار اختلال نمایند. تهدیدات در این فضا نهفته است و به روشنی قابل درک نیست. تنها در موقعیت های ویژه افراد سازمان ها و کشورها متوجه این نوع تهدیدات می شوند. از سوی دیگر بسیاری از کشورهای دنیا زیرساخت‌ های اساسی خود را در فضای سایبر استوار کرده ‌اند. بسیاری از خدمات دولت ها به مردم و خدمات عمومی در بستر فضای اطلاعات و ارتباطات انجام می شود. پالایشگاه ها، سامانه های کنترل صنعتی، سدها، نیروگاه ها، تجهیزات هسته‌ای، بانک ها و بسیاری از خدمات زیرساختی در این فضا قرار گرفته است. زیرساخت فناوری سایبری به زیرساخت همه زیرساخت‌ها تبدیل شده است. به همین دلیل تهدیدات و حملات گسترده و مختلفی در این فضا وجود دارد و دستیابی به سامانه های زیرساختی می‌تواند کشورها را به شدت دچار آسیب نماید. اگر مدیران و کارشناسان این فضا دقت و نظم دقیقی بر شبکه های ارتباطی نداشته باشند، بدون تردید و چالشهای زیادی خواهند شد. فضای مجازی نیازمند نظم و امنیت در حوزه داخلی و خارجی می باشد. از آنجا که اساس و فلسفه وجودی دانش حقوق، ایجاد و برقراری امنیت و نظم اجتماعی است. پس فضای مجازی نیازمند تعریف چارچوب حقوقی و قوانین سایبری بین المللی می باشد که در هنگام تهدیدات و تجاوزات خارجی امکان رسیدگی حقوقی و پیگیری قانونی و تنبیه خطاکاران وجود داشته باشد. بحث جرایم سایبری در کشور، نمونه داخلی این نیاز حقوقی است که در سطح خارجی و بین المللی فضای سایبر مابین کشورها به صورت مفاهیم واحد مورد اجماع قرار گیرد.