عصای سفید
شاعر: رضا افشارپور
صداخوانی: فاطمه منافی
(آموزگار گرامی آموزشگاه نابینایان و کم بینایان شهید عابدی)

ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﻌﻠﻮﻟﻢ ﻭﻟﯽ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺍﻡ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ
ﻫﻴﭻ ﻣَﺠﻬﻮﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﻣﺠﻬﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ

ﺍﻫﻞ ﻓِﮑﺮ ﻭ ﻫِﻤّﺖ ﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻮﺭ ﻭ ﮐﻮﺷﺸﻢ
ﺩﺍﻭَﺭﯼ ﻫﺎﯼِ ﻏﻠﻂ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﻣَﻘﺒﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ

ﻋِﺰّﺕ ﻧَﻔﺴَﻢ ﻣﺮﺍ ﻧﺰﺩ ﻫﻤﻪ ﻣُﻤﺘﺎﺯ ﮐﺮﺩ
ﺑﺎ ﺗَﺮﺣُّﻢ ﮔﺮ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣَﻌﻘﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ

ﻧَﻘﺺِ ﺟِﺴﻤﯽ ﻣﺎﻧﻊ ﮐﺎﺭ ﻭﺗﻼﺵ ﻣﻦ ﻧﺸﺪ
ﻫﻴﭻ ﻣَﻌﻠﻮﻟﯽ ﺑﻪ ﺟُﺮﻡ ﻋِﻠﺘَﺶ ﻣَﻌﺰﻭﻝ ﻧﯿﺴﺖ

ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺻﻔﺎ ﻭ ﻋﺰّﺕ ﺍﺳﺖ
ﺟُﺰ ﻭﻓﺎ ﻭ ﺟﺰ ﻣﺤﺒّﺖ ﺍﻧﺪﺭﻳﻦ ﮐَﺸﮑﻮﻝ ﻧﯿﺴﺖ

ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺎﺭﻡ ﻫﻨﺮﻫﺎﯼ ﻇﺮﻳﻒ ﺩﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ
ﺟﺰ ﻫﻨﺮ ﺩﺭ ﻏﺮﻓﻪ ﯼ ﺻﺎﺣﺒﺪﻻﻥ ﻣﺤﺼﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ

ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻪ
ﺟﺰ ﮐﻤﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻐﻞ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ

ﺍِﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ: ـ «ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣِﺲ ﮐﻨﻨﺪ
ﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﻳﻦ احساس ها در ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻣَﻌﻤﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ»

ﭘُﺮﺳﺸﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﺯِ ﻣَﺴﺆﻭﻻﻥِ ﮐﺸﻮﺭ باز پُرس:
ـ «ﺍﺯ ﭼﻪ ﺭﻭ ﻧِﺴﺒَﺖ ﺑﻪ ﻣَﻌﻠﻮﻻﻥ ﮐﺴﯽ ﻣَﺴﺆﻭﻝ ﻧﻴﺴﺖ؟»

ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﺁﺩﻣﯿّﺖ ﻣَﻨﺰِﻟﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑَﺲ
ﻟُﻄﻒِ ﺣَﻖ ﺑﯽ ﺁﺩَﻣﻴﺖ ﻣَﺮ ﺗُﺮﺍ ﻣَﺸﻤﻮﻝ ﻧﻴﺴﺖ

ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ، ﺁﻓﺮﻳﻦ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﺱ ﻫِﻤَّﺘﻢ
ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﻫِﻤَّﺘﻢ ﻣَﻐﻔﻮﻝ ﻧﯿﺴﺖ

ﺑﺎ ﺷَﺮﻳﻔﺎﻥ ﺍُﻧﺲ ﻭ ﺍُﻟﻔَﺖ ﮔﻴﺮ ﻭ ﺩﺍئم ﺷﺎﺩ ﺑﺎﺵ
ﭼﻮﻥ ﺳُﺨﻦ ﻫﺎﻳﺶ ﺩﺭﺳﺖ ﻭ ﻻﺍﻗﻞ ﻣَﺠﻌﻮﻝ ﻧﯿﺴﺖ...