هنر نوگرا نمایان‌گر دوری از سنت غالب آکادمیک و تلاش برای بازنمایی جهان تجسمی با فرم جدید و فاصله‌گیری از فنون سنتی و حرکت به سمت موضوع و بیان از دید شخصی و ذهنی‌تر است.
نوگرایی، فرایند و جریانی تاریخی است که در عرصه های مختلف هنری تأثیر مستقیم گذاشت.
گرینبرگ نظریه پردازی است که شالوده هنر نوگرا را تبیین نمود، از نظرگاه او هنر نوگرا کوششی است که در جهت پاسداری از ارزشهای کیفی و استانداردهای زیبایی شناسی صورت می گیرد. او معتقد است که نوگرایی اندیشه‌ای است که بر قدرت انسان برای ایجاد، بهبود و تغییر شکل محیط اطرافش، با استفاده از علم، فناوری و آزمایش‌های عملی، تأکید می‌کند.
ریشه‌های نوگرایی در هنر ایران را می‌توان در برخورد جامعه هنری ایران با اندیشه‌های غربی و نیز آشنا شدن با تکنیک‌ها و ابزارهای جدید دانست. اما مهم‌ترین تحول نوگرایی هنر در ایران را می‌توان پیامد تغییرات اجتماعی شکل گرفته در سال‌های پس از دهه ۱۹۴۰، دانست که هنرمندان ایرانی را به پیروی کردن از سبک‌های هنری نوین تشویق می‌کرد. در این دوره بسیاری از آثار هنری اروپا به جامعه ایران معرفی شدند و تاثیر بسزایی در رشد هنر نوگرا در ایران داشتند.
جلیل ضیاپور، مارکو گریگوریان و چند تن از دیگر هنرمندان پیشروترین هنرمندان نوگرا در ایران بودند.
در این نمایشگاه تلاش شده تا با گردآوری آثار هنرمندانی که در جهت گسترش هنر مدرن گام برداشته اند، بعنوان بخش کوچکی از هنر نوگرای ایران به نمایش گذاشته شود. در آثار، این هنرمندان نوآوری در نوع طراحی و انتخاب موضوع در نظر گرفته شده است.
افتتاحیه نمایشگاه گروهی نقاشی و مجسمه با نام " هنر نوگرا" روز جمعه تاریخ 15 تیر ماه 1403 ساعت 16 در گالری ابتدا با حضور اساتید و هنرمندان این عرصه آغاز میگردد.