فاطیمای عزیزمون...
مدت های بسیاریست که ما با وجود هنر و زیبایی سرشارت به عمق پیشرفت و توانایی رسیدیم...
و حال تو سرچشمه ی زیبایی ما شدی....
اکنون که زیبایی پروانگیت به تاریکی سپرده شده، گویی همه ی ما دیوانه وار و مجنون گونه میخواهیم آرام جایمان را به آرامش برسانیم...
با وجود بودن و نبودن های گاه به گاهت، همیشه به یادت بودیم و از صمیم قلبمان تو را عاشقانه دوست میداریم...
اندوه شدیدی که دچار آن شده ای بسیار دردناک و تحمل ناپذیر است... و ما نمیتوانیم در این فراق آنگونه که باید و شاید شریک غم تو باشیم... لکن ما را هم شریک و همدم لحظه های سوزناک قلب خود بدان و همدردی ما را پذیرا باش...
همچنان هیچوقت تو را به فراموشی نمیسپاریم زیرا جایت را در گوشه کنار قلب خود خالی نموده ایم...
خداوند به شما صبر دهد و آرامش روزها و شب های بی یارتان شود.
خدا نیز همین حوالیست...
از طرف خانواده ی نماشا ❤️