« از چشم افتادن » بنظرم آخرین مرحله‌است.
این آخرین مرحله با دلخور بودن یا ناراحتی فرق داره، این مرحله ناامید شدن از طرف مقابله، مرحله‌ی رها کردن.
رها کردن آدم روبرو بدون لحظه‌ای ناراحتی و پشیمانی.
ویژگی خوب یا بدم اینه رفتارم با آدم‌هایی که از چشمم میوفتن هرگز تغییر نمیکنه.
فقط دیگه نمی‌بینمشون، زنگ می‌زنن، پیغام میدن، حتی جلوم می‌شینن و باهم چای می‌خوریم اما من نمی‌بینمشون.
اونا هرگز متوجه چیزی نمیشن و دقیقا خوبیش برای من و بدیش برای اون‌ها همینه که متوجه هیچ‌چیز نمیشن...