تن محل ملاقات انسان و جهان ،انسان و خداست
تن آدمی عرش خداست و انسانیت تن فهم می شود
بودن همان بوی تن است و تن بودن است
عرش یعنی صندلی و تخت و کسی که روی آن صندلی می نشیند دیگر آن شخص است که دیده می شود و نه صندلی
آنچه که از تن انسان احساس و درک و مشاهده می شود حاصل نشستن خداست بر تن
چون خدا برخیزد آنگاه چیزی که از تن منهای خدا باقی می ماند یک جسد است که بایستی به سرعت دفن شود و گرنه گندش در می آید
علت شاقه بودن مرگ تا به این حد برای آدمی از همین روست
چون خدا مستقر تن آدمی است پس چهان هم وارد آدم می شود و تسبیح و تقدیس و تطهیر می کند و مسخر اوست
و صورت و هیبت و زیبایی وجود آدمی نیز بدلیل همین استقرار خدا در تن است و..
منبع :کتاب 6جلدی دایره المعارف عرفانی ،استاد علی اکبر خانجانی،دانلود 180جلدکتاب از همین مولف بصورت رایگان در اینترنت