یکی از پیامبران بزرگی که هم دارای مقام نبوّت بود و هم دارای حکومت بی‌نظیر و بسیار وسیع، حضرت سلیمان بن داوود(ع) است که نام مبارکش هفده بار در قرآن آمده است. و با یازده واسطه به حضرت یعقوب(ع) می‌رسد و خداوند در تمجید او می‌فرماید:«وَ وَهَبْنا لِداوود سُلَیمانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛ ما سلیمان را به داوود(ع) ـ بخشیدیم، چه بنده خوبی! زیرا همواره با خدا ارتباط داشت و به سوی خدا بازگشت میکرد و به یاد او بود.»حضرت سلیمان(ع) با تمام عضمت و شکوه و قدرت بی‌نظیر بر جهان حکومت میکرد.
هدف حضرت سلیمان(ع) این بود که همه انسانها را به سوی خدا و توحید و اهداف الهی دعوت کند و از هرگونه انحراف و گناه باز دارد و همه امکانات را در خدمت جذب مردم به سوی خدا قرار دهد.
امام صادق(ع) فرمودند: «چهار نفر بر سراسر زمین فرمانروایی کردند که دو نفر از مؤمنان بودند و دو نفر از کافران. مؤمنان عبارت بودند از سلیمان(ع) و ذو القرنین(ع)، و کافران عبارت بودند از بخت النصر و نمرود.