در سال ۱۳۵۹ و هنگام تصدی سمت مدیریت تولید صدا و سیمای مرکز گیلان، به‌دلیل نیامدن گوینده، این کار را بر عهده گرفت و از آن پس این حرفه را دنبال کرد. در زمان جنگ ایران و عراق اطلاعیه‌های ارتش را در رادیو می‌خواند و از گویندگان رادیو جبهه بود. او در سالیان اخیر به‌عنوان یکی از چهره‌های شناخته‌شدهٔ رادیو، گویندگی برنامه‌های متعددی را برعهده داشت. همکاری در برنامه‌های تلویزیونی ازجمله سینما دو و سینما چهار و تیزرهای تبلیغاتی از دیگر فعالیت‌های او در حیطهٔ گویندگی بود.
این متن از زبان مهران دوستی است: «من مهران دوستی هستم… دقیقاً ساعت ۳ بامداد روز سوم بهمن‌ماه ۱۳۳۵ در روستای بلده، از توابع نور، که به آن «عَلَمدِهْ» می‌گفتند و امروز به آن «رویان» می‌گویند، در مازندران به‌دنیا آمدم. بیشترِ دوران کودکی، نوجوانی و جوانی را در دامنهٔ جنگل‌های انبوه البرز گذراندم. در دوران پایانیِ تحصیلِ دبیرستان به تهران آمدم. چند سال در تهران بودم و سپس باز به شمال (رویان) برگشتم. بعد از گرفتن دیپلم، چون در انجمن ایران و آمریکای آن زمان جزو شاگردان ممتاز در یادگیری زبان انگلیسی بودم، امتحان تافل دادم و با نمره‌ای خوب از دانشگاه هوستون ایالت تگزاس پذیرش گرفتم و شدم یکی از هزاران دانشجوی ایرانیِ مقیم آمریکا. بعد از انقلاب، در سال ۱۳۶۰ به ایران برگشتم و از همان زمان تا حالا شما صدای مرا از رادیو و تلویزیون می‌شنوید و من میهمان لحظات صبح و عصر شما هستم.»
وی در چند سال اخیر به‌عنوان گویندهٔ برترِ رادیو و نمایندهٔ ایران در اتحادیهٔ رادیو تلویزیونی آسیا ـ اقیانوسیه (Asia-Pacific Broadcasting Union: ABU) انتخاب شد.دوستی در ۲ خرداد ۱۳۹۴ بر اثر ایست قلبی در بیمارستان رامتین تهران درگذشت