به سکوت سرد زمان
به خزان زرد زمان
نه زمان را درد کسی
نه کسی را درد زمان
...
بهار مردمی ها دَی شد
زمان مهربانی ها طی شد
...
آه از این دم سردی ها خدایا..
داد از این بی دردی ها خدایا..
...
دل نهم ز بی شکیبی
با فسون خود فریبی
...
وای از این افسون سازی خدایا.