هر آدمی تا یهجایی بهتون فرصت میده، ولی بالاخره خسته میشه،
از حسِ اضافی بودن، از جنگیدن واسه موندن، از قهر و آشتی مکرر، از توضیحدادنِ خودش، از برطرفکردنِ سوتفاهما؛
کاسه صبرِ آدمای زندگیتونو لبریز نکنید،
ممکنه دیگه هیچ آدمی، به این اندازه وصلهی وجودتون نباشه