آن دقایق جانکاه/ نگاهی به سریال «پوست شیر»
سینماسینما، نوید جعفری
به عنوان مقدمه: شرایط سینما، تئاتر و موسیقی شرایط خوبی نیست نه هنرمند به عنوان تولید کننده و نه مخاطب به عنوان دنبال کننده در شرایط خوبی به سر نمی برند و در این میان شاید نوشتن در مورد یک سریال عجیب به نظر برسد.
اما بی هیچ تردیدی در بدترین و متفاوت ترین شرایط هنر و ادبیات تنها پناه روح و روان آدمی است.
در شرایطی که مخاطبان میلی به رفتن به سالن های سینما ندارند، دنبال کردن همین مجموعه های تولیدی در پلتفرم های داخلی و خارجی شاید پناهی باشد برای فرار از حجم مشکلات روزمره تا برای دقایقی از جهان واقعی به جهان خیال پناه ببرد.
سریال های ایرانی راه پر فراز و نشیبی را در طی دهه ها طی کرده اند، از دورانی که هر مجموعه یکه تاز پخش در رسانه ملی بود و بی رقیب مخاطب را در اختیار داشت تا این روزها که گستره سریال های خارجی ذائقه مخاطب را بالاتر از حد انتظار برده تا هر مجموعه ای را دنبال نکند.
در این بازار رقابت میان سریال های داخلی صدا و سیما و پلتفرم ها، تولید کنندگان هم به این اصل دست یافته اند که نمی توان با فرمول های قدیمی مخاطب را راضی نگه دارند مگر آنکه دست به تجربه و خلاقیت تازه ای بزنند.
سریال پوست شیر که به دلیل اتفاقات چند ماه اخیر با تبلیغات اندک و بدون در اختیار داشتن فضای کافی مجازی پخش خود را آغاز کرده است توانسته مخاطبان جدی سینما و سریال را به خود جذب کند تا بر خلاف مجموعه های دیگری که بر حسب عادت و از سر سرگرمی دیده می شوند مخاطب پس از دیدن نخستین قسمت در انتظار ادامه داستان مشتاق و چشم انتظار بماند.
پوست شیر به کارگردانی جمشید محمودی با استفاده از فرمولی تکراری تجربه ای متفاوت در ساختار سریال های جنایی معمایی است.
فرمولی که قطعا می توان نمونه های داخلی و خارجی بسیاری از آن نام برد اما نکته اصلی اینجاست پوست شیر چرا توانسته از لبه تیز تیغ تکرار به سلامت عبور کند و در دام کلیشه های همیشگی نیفتد؟
پوست شیر روایت نعیم با بازی «هادی حجازی فر» است که پس از سالها به شوق دیدن تنها دخترش از زندان رها شده و دیدار او پس از ۱۵ سال بدل به تراژدی تلخ می شود.
یادداشت کامل در
https://cinemacinema.ir/?p=183943