درسته... من فقط خسته ام. اما این خستگی خیلی درد داره، این خستگی خیلی ترسناکه، این خستگی خیلی دلتنگی هارو با خودش آورده، این خستگی...
چرا این دنیای فاکی هیچوقت قرار نیست تموم بشه؟
چرا قرار نیست زندگی تموم بشه؟
چرا تنها خواسته ای که از خدا دارم برآورده نمیشه؟
چرا همه انقد ترسناک شدن؟
چرا من انقد ترسو شدم؟
چرا انقد تنها شدم؟
چرا دیگه امیدی به ادامه ی زندگی نیست؟
چرا امیدایی که به بقیه میدادم رو من کار نمیکنن؟
چرا فقط یه چیز جلوی چشممو گرفته؟
چرا این فاکینگ احساسات تمومی ندارن؟
چرا؟
چرا؟
چرا؟
چرا؟
:):