برای چوب‌بازی دو چوب مختلف، نازک و ضخیم استفاده می‌شود. ترکه ، چوب نازکی از جنس درخت انار، بید و توت که آن را از شب قبل از شاخه جدا کرده و در آب می‌خیسانند تا دیرتر بشکند. درک چوب بلند و محکمی از چوب بلوط است که برای دفاع و دفع یورش حمله‌کننده از آن استفاده می‌شود.
ابتدا نوازنده کرنا می‌نوازد، همة جوانان و علاقه‌مندان به شکل دایره‌ای به دور هم جمع می‌شوند و با هلهله و کف‌زدن مجلس را پر از شور می‌کنند و سپس دهل کرنا را همراهی می‌کند و با آمدن دو داوطلب کار شروع می‌شود. مهاجم ترکه را در دست می‌گیرد و مدافع درک را در دست می‌گیرد. ابتدا هر دو در حالی که چوب‌ها را بالای سر و گاهی روی شانه قرار داده به رقصی در درون دایره دست می‌زنند که شبیه به مهمان رقص پا در دستمال‌بازی است.
با آغاز کار مهاجم با صدای هو (که به معنای حاضری) سعی در حمله و زدن قوزک پای مدافع را دارد و مدافع با صدای بیو (به معنای آماده‌ام) سعی در دفاع دارد، که این لحظه حمله و دفاع نقطه اوج رقص آن‌ها است و در هر صورت چه موفق شود یا نشود چوب‌ها را با هم عوض کرده و این با مهاجم مدافع و مدافع مهاجم می‌شود و این رقص نمایشی با نفرات جدید ادامه می‌یابد.