بز کوهی، یکی از حیوانات وحشی و بومی مناطق کوهستانی است که به خاطر قدرت و توانایی بالا در صعود از صخره‌های دشوار شهرت دارد. این حیوان با سم‌های محکم و انعطاف‌پذیر خود می‌تواند در شیب‌های تند و صخره‌های سخت تعادل خود را حفظ کند. بز کوهی معمولاً در گله‌های کوچک زندگی می‌کند و از گیاهان، علف‌ها و برگ درختان تغذیه می‌کند. ظاهر بز کوهی با شاخ‌های بلند و منحنی‌اش شناخته می‌شود که هم برای دفاع و هم برای نمایش قدرت در میان سایر اعضای گله به کار می‌رود.
بز کوهی نقش مهمی در اکوسیستم‌های کوهستانی دارد، زیرا با تغذیه از پوشش گیاهی به کنترل رشد گیاهان کمک می‌کند. این حیوان معمولاً در ارتفاعات بالاتر از ۲,۵۰۰ متر زندگی می‌کند و به خوبی با شرایط سرد و کم‌اکسیژن این مناطق سازگار شده است. بز کوهی نماد استقامت و قدرت در طبیعت محسوب می‌شود و در فرهنگ‌های مختلف، از جمله ایران، جایگاه ویژه‌ای دارد. با این حال، شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه‌های طبیعی، جمعیت این حیوان را تهدید می‌کند و نیازمند برنامه‌های حفاظتی جدی است.