شده حس کنی داری می میری ولی نمی میری؟
شده نفست در نیاد هیچ کیم نفهمه؟
شده هیچی جز یه هم صحبت نخوای؟
شده یکیو بخوای که با دل و جون بفهمتت؟
شده همه آدما واست غریبه شن؟
شده دلت فقط یه حرف قشنگ بدون منت بخواد؟
شده حرفات بی معنی شن واس همه؟
شده بشکنی با یه کلمه؟
شده بغض کنی ولی از ترس نشکونیش؟
شده دلت فقط یه خواب آروم بخواد؟
شده ندونی با خودت چند چندی؟
شده هم دوسش داشته باشی هم نداشته باشی؟
شده یه نفرم نخواد بپرسه حالتو؟
شده تو چشم همه یه دیوونه ی خل و چل چرت گو بشی؟
اگه همه ی اینا واست اتفاق افتاده پس تبریک میگم تو یه افسرده ی مریضی :)
