نیمه شبی باز مهتاب تاریکی را درخورد درید نوری عظیم امدنت را نشان میداد راه رفتنت در ان جاده ی پرستاره انچنان زیبا بود که لحظه ای درنگ سالها حسرت جا میگذاشت باد بازی با موهای مشکیت را اغاز کرده بود صدای قدم هایت اواز روح بخش قلبم بود چهره ی خندانت گلستان سرسیزی را به قلبم بخشید موج نگاهت ارام ارام نزدیک ساحل قلبم بود رسید ی جانم به قربانت که خوش رسیدی چون با نفس هایت جان تازه ای به من بخشیدی حیف که فرصت ما اندک ا ست و دلتنگی ما بسیار هر چند وقت باهم بودنمان کم است اما خاطراتش تسکینی برقلبه بی تابمان میشود پس بیا نگران دوری نباشیم بیا در کناره هم خاطراته روح بخشی برای جهانمان بسازیم