تو سخت ترین شرایط زندگیم که هیچ کس کنارم نبود و کسی درک نمیکرد، تاریک ترین و ترسناک ترین قدمای زندگیمو بر می‌داشتم...از خودم بدم میومد و کسی رو نمیتونستم تحمل کنم...از خانوادم و دوستام فاصله گرفتم و شبانه روزمو تو اتاقم میگذروندم...خسته از همه کس و همه چیز روزامو شب و شبامو روز میکردم.
تو اون شرایط فقط یه معجزه میتونست حال منو خوب کنه...
و درست اون لحظه ای ک بهشون احتیاج داشتم تو زندگیم پیداشون شد.
اونا بهم یاد دادن که باید خودمو دوس داشته باشم، اونا بهم امید دادن، بهم یاد دادن قوی باشم. بهم فهموندن باید زندگیمو دوس داشته باشم و دلیل عشق ورزیدنم به دنیا شدن.
وقتی آرمی شدم فهمیدم که فرایند آرمی شدن منم مثل بقیه آرمیا بوده...خیلیا این رو درک نمیکنن و میگن شما جو گیرین و چرت و پرت میگین...ولی اون لحظه که بهشون احتیاج داشتیم فرشته نجات ما شدن
۸ سالگیمون مبارک آرمی