امروز 27 شهریور سال 1401 ساعت 22:37. نمیدونم چرا اما یهویی یاد فلیبگ افتادم. یاد فلیبگ با بازی بی‌نظیر فیبی والر بریج تو نقش یه آدم معمولی و تنها که هیچ کس تو دنیا جدیش نمی‌گیره. آخرین تلاشش رو برای نجات زندگیش با معجزه عشق، نگاه ناامیدش و لبخند تلخی که روی لباش می‌ماسه میکنه اما نتیجه....
این سکانس من رو بد جوری یاد خودم میندازه و معمولا باعث میشه که خودم با خودم دعوام شه. هر دفعه که این سکانس رو میبینم به تمام مانیفست زندگیم که همیشه و تحت هر شرایطی خندیدن بوده شک میکنم . خیلی از نشدن ها و ناکامی های عاطفیم شاید برگرفته از همین همیشه خندیدن باشه. شاید فلیبگ بودن اون قدر ها هم خوب نیست.
اگه میخواین بیشتر در مورد سریال فلیبگ بخونین پیشنهاد میکنم این مقاله از سایت مهدی عباس زاده رو ببینین
https://mehdiabbaszadeh.ir/movie-analysis/fleabag/