... نه آقا اینطوری صحبت نکن.من فقط نی خواهم بدانم آیا حقی از ایشان کردن بنده است؟یا من کار نادرستی کردم که با من اینطور برخورد کردند؟!
راننده اصلا فکر نمی کرد ما اینگونه برخورد کنیم.از ماشین پیاده شد.صورت ابراهیم را بوسید و گفت:نه دوست عزیز،شما هیچ خطایی نکردی،ما اشتباه کردیم خیلی هم شرمنده ایم.بعد از کلی معذرت خواهی از ما جدا شد.
این رفتارها و برخوردهای ابراهیم،آن هم در آن مقطع زمانی برای ما خیلی عجیب بود.
اما با این کارها راه درست برخورد کردن با مردم را به ما نشان می داد.همیشه می گفت:در زندگی،آدمی موفق تر است که در برابر عصبانیت دیگران صبور باشد.
کار بی منطق انجام ندهد و این رمز موفقیت او در برخوردهایش بود.
نحوه برخورد او مرا به یاد این آیه می انداخت:«بندگان(خاص خداوندِ) رحمان کسانی هستند که با آرامش و بی تکبر بر زمین راه می روند و هنگامی که جاهلان آنان را مخاطب سازند(و سخنان ناشایست بگویند)و به آن ها سلام می گویند.»(فرقان آیه ۶۳).