دیگر به دریا نمی رسم
رودی بی خانه ام
رها شده در پهناوری این بیابان
سر کوبیده ام به کوه
و برگشته ام در شیب های بسته خاک ماندگار
کاش پیش از آنکه سکونی ساکن شوم
زیر عبور تبخیری آفتاب
تقسیم شوم گام به گام
در چالاب های سنگی
و گلوی کبوتران کوهی را
سهم کوچکی باشم
در اضطراب های نفسگیر تشنگی
هوشنگ رئوف
موسیقی و هنر