فرض کنید که کترینگ قطار یا توزیع پمپ بنزین به شرکت‌های خارجی یعنی ما عرصه ی خدمات که کاملاً میتواند اشتغال زا باشد به بخش خصوصی خارجی دادیم، اینها را باید دقیقاً کنار هم بگذاریم، در عمل وقتی شما لیست واردات را که اخیراً خود رسانه ملی هم به آن پرداخته وقتی دقت می کنیم می بینیم که مثلاً مربا، مسواک، خمیر دندان و از این جنس محصولات است. البته بعد وقتی قیمت ارز به هم می خورد تولید داخل نسبت به قطعه و تنظیماتش، توجیه اقتصادی ندارد. وقتی تولید از توجیه اقتصادی خارج شد. همه دنبال دلالی و واسطه گری میروند خانه بخوابند، پولشان را در بانک بگذارند و سودش را بگیرند، می‌گفت تولیدکننده داخلی هم می رود قطعه را از چین می خرد و می آید مارک ساخت ایران رویش میزند و تحویل ما میدهد.