مراسم شتر خوانی مغولی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. در این مراسم شتری را با خواندن ترانه و نواختن ساز، معمولا کمانچه و فلوت، تشویق می‌کنند توله خود یا یک توله یتیم دیگر را به فرزندی بپذیرد. خواننده که معمولا زن است، صدای خود را بر اساس رفتار شتر تغییر می‌دهد، و تلاش می‌کند با آهنگ با او ارتباط برقرار کند، و در واقع او را قانع کند که به یک موجود دیگر مهر بورزد. زن شترخوان باید در کار خود استاد باشد، پس اگر قبیله یا محله‌ای شتر خوان نداشت، مغول‌ها از نقاط دورتری از یک شترخوان درخواست می‌کنند، که این مراسم را برای‌شان انجام دهد. ارزش و احترام به حیات و موجودات زنده، از ویژگی‌های فرهنگ مغولی است. مشروح در لینک زیر
http://arq.ir/199