عبدالرضا کاهانی پیشازاین داشت زبان و جهان سینمایی خود را میساخت. فیلمهای «هیچ»، «اسب حیوان نجیبی است» و «بیخود و بیجهت»، سهگانهای بود که گامبهگام و در یک صیرورت سینمایی، جهان سینمایی کاهانی -که شمایلی از سینمای آبزورد بود- را برساخت که ممکن بود این جهان را نپسندید، اما دستکم زبان سینماییاش لکنت نداشت و فرم و ساختاری هویتمند داشت.
اما بعدازآن کاهانی بهتدریج مسیر سقوط را طی کرد که حالا «ارادتمند نازنین بهاره تینا»، سند این سقوط است. فیلمی که بهترین گزارهای که میتواند آن را تعریف کند، عنوانی از فیلم «بیخود و بیجهت» خودِ کاهانی است.
ادامه این نوشتار را در سلیس نیوز بخوانید:
https://salisnews.ir/%da%a9%d8%a7%d9%87%d8%a7%d9%86%db%8c/