یکی از اصلی‌ترین دلیلی که این دهه را دهه کرامت نامیدند، به خاطر کرامات این دو بزرگوار، حضرت رضا (ع) و حضرت معصومه (س) است؛ کرامت به معنای جود و سخا و بزرگواری است. رسول خدا (ص) درباره بزرگواری می‌فرماید: مردی بزرگوار است که تقوا پیشه و از گناه دوری کند. ائمه ما معصوم بودند، چون اهل گناه نبودند. اگر انسان بخواهد بزرگوار باشد، حتماً باید از گناه دوری کند.
این هم شدنی نیست، مگر انسان بداند از کجا آمده و به کجا می رود. هدفش را بداند. در واقع خودشناسی، می‌تواند انسان را به هدف برساند. اگر انسان بداند چه دُر گرانبهایی در وجودش است، قطعاً با مَن عَرَفَ نَفسَه فَقَد عَرَفَ ربّه می‌تواند به بزرگواری برسد و اهل تقوا باشد.
یکی از دلایل کرامات ائمه ما، همین دوری از گناه و تقوا است. اگر انسان بخواهد به موفقیتی برسد، قطعا باید اهل تقوا باشد تا قدر خودش را بداند. انسان اگر در منزل بزرگواری که اهل جود و سخا است برود قطعا کم نباید بخواهد.
یعنی وقتی شما بدانید فردی قرار است به شما همه چیز بدهد اگر شما کم بخواهید قطعا زیان دیده اید، پس بهتر این است که انسان از امام حاجت بزرگی بخواهد که آن بی نهایت است. بی نهایت، لقای خداوند بزرگ است که راه برایش راحت و رسیدن به اهداف زندگی آسانتر می‌شود.