لوله ای به نام «لوله توپی» در بخشی از بمب که به شکل کپسول است وجود دارد. از این لوله اولین نوترونها بیرون می آیند. در این جا رآکسیون هسته ای به وقوع می‌افتد. رآکسیون هسته ای در برخورد این نوترونها به هسته ها و ایجاد شکافت هسته ای و به دنبال آن آزاد شدن سه عدد نوترون و مقدار متنابهی انرژی است .این رآکسیون ها در داخل بمب در مدت تقریبا یک میلیونیم ثانیه رخ می دهند.
نوترون اول سه نوترون و سه نوترون جدید 9 نوترون و سپس 27 و 81 و ... و سرعت این عمل آنقدر زیاد است که انفجار اجتناب ناپذیر می شود. دما از 27 درجهٔ هوای هیروشیما به 100 درجه و سپس 1000، 5000، 6000 (دمای سطح خورشید) و بالاخره به چندین میلیون درجه می رسد که گرمائی معادل گرمای درون خورشید است.
این انرژی گرمائی بایستی هر چه زودتر خارج شود که در ابتدا به صورت اشعهٔ X و پس از یک لحظه آرامش تبدیل به کوهی از آتش و گرما می شود. این حالتی است که ما تازه قادر به مشاهدهٔ انفجار می شویم. نیم ثانیه بعد دما به بالاترین حد خود میرسد که سه ثانیه پس از آن خاموش می شود. این حرارت باعث حرکت سریع هوا شده و یک خلاء تقریبا مطلق در مرکز انفجار بوجود می‌آورد. چون نیرویی که باعث ایجاد خلاء قدرت خود را کم کم از دست می‌دهد . خلاء دوباره با هوا پر می‌شود.
بازگشت مجدد هوا آنقدر سریع است که از هر توفانی صد ها برابر قوی تر است و باعث ویرانی تمامی بنا ها، جاده ها، اتومبیل ها، پارک ها و بویژه نابودی آدمیان می شود.