در مورد صهیونیزم: حمله‌ی شقاوت‌آمیز صهیونیستها به صفوف نمازگزاران در شهر اشغالی الخلیل که دهها کشته و صدها زخمی بر جای نهاد، یکی از آن جنایتهای نمونه‌یی است که منحصرا دست ظلم و تعصب صهیونیستها مانند آن را همواره پدید آورده و متناسب با شقاوت و خباثت غصب کنندگان فلسطین است. این فاجعه‌ی دردناک یادآور کشتارهای دست جمعی دیگر صهیونیستها در طول دوران اشغال است با این فرق که امروز این جنایت بزرگ در برابر چشم همه‌ی مردم دنیا واقع می‌شود. آیا وجدانهای بی‌اعتنا به آنچه در خانه فلسطینیان بر سر آنها می‌آید با این حادثه بیدار خواهند شد؟ آیا مدعیان صلح دروغین با دشمن غاصب پی به اشتباه خود خواهند برد؟ آیا مجامع و دولتهای داعیه‌دار حقوق بشر که سالهاست بزرگترین نقض حقوق یک ملت در فلسطین را ندیده گرفته‌اند، این بار به سکوت شرم‌آور خود خاتمه خواهند داد و به گناه خود در گذشته اعتراف خواهند کرد؟ آیا دولت امریکا خواهد پذیرفت که در خون بیگناهان فلسطین شریک است زیرا همواره بی‌قید و شرط از دولت صهیونیستی حمایت کرده است یا این‌که این بار هم همه از کنار این حادثه تکان‌دهنده خواهند گذشت بی‌آن‌که به ابعاد آن توجه کنند و معنای عبرت آمیز آن را بفهمند؟ همان‌طور که از فاجعه‌ی بزرگ این دوران در بوسنی و هرزگوین تغافل کرده‌اند؟ اما ملت فلسطین بی‌شک عبرت لازم را از آن خواهد گرفت امروز یک بار دیگر این حقیقت تلخ برای آن ملت مظلوم آشکار شد که در خانه خود مجبور است مبارزه کند تا بتواند در آن زندگی کند. آشکار شد که صهیونیستها علیرغم اظهارات نزاکت آمیز بعضی از سرانشان همان وحشی‌های نژادپرست و متعصب پنجاه سال قبلند. و اگر اندک فرصتی یا بهانه‌یی پیدا کنند شقاوت‌آمیزترین ضربات را بر مسلمانان صاحبخانه وارد خواهند کرد. بر دیرباورترین افراد فلسطینی نیز ثابت شد که رژیم‌های استکباری که این همه دم از امنیت صهیونیستها می‌زنند، کمترین اهمیتی به امنیت مسلمانان فلسطینی نمی‌دهند وگرنه ارتش اسرائیل جرأت نمی‌کرد صفوف مقدس نمازگزاران را چنین قتل عام کند. فلسطینی‌ها با مسلح شدن و ضربه زدن به منافع دولت غاصب است که می‌توانند حق حیات و حق زندگانی در خانه خود را بدست آورند. این است عبرت حادثه‌ی صبح جمعه‌ی الخلیل. دولتها و ملتهای مسلمان نیز مسؤولیتی بزرگ دارند.