منم یه زمانی یه سری انتقادات به امام خامنه‌ای داشتم.
چرا با یه دستور، کل بی‌حجابی‌ها و سلبریتی‌های خائنِ ضد ولایت فقیه و... رو جمع نمی‌کنه؟
چرا کل جبهۀ اصلاح طلب رو از حکومت بیرون نمی‌کنه؟ مگه باهاشون رودروایسی داره؟ قدرت بیرون کردنشون رو که قطعا داره.
همۀ این انتقادها توی ذهنم بود. ولی توی صفحم از امام خامنه‌ای طرفداری می‌کردم. چون من که نمی‌خواستم با مخالفت‌هام باعث تضعیف رهبر بشم. اصلا من خواستار پررنگ‌تر شدن نقش حضرت آقا توی مسائل مختلف کشور بودم.
من مصلحت اسلام و کشور رو در این میدیدم که در غیاب رهبر، پشت سرش ازش خوب بگم. اما اگه یه روزی منم تونستم برم بیت رهبری و برای رهبر سخنرانی کنم، حسابی سرزنشش کنم. بهش بگم فقط توصیه نکنید. فلان مسئله و فلان یکی مسئله رو ببینید. شما یه توصیه کردید ولی بهش عمل نشد. چرا حال کسانی که اطاعت نمی‌کنن رو جا نمیارید؟
امام خمینی قیام کرد و کل حکومت طاغوت رو از کشور بیرون کرد. خب الان نوبت شماست.
شما هم مثل امام خمینی، قیام کنید و ساختارها و قوانین جامعه رو بشکنید. مثلا کاندیدهای اصلاح طلب رو از انتخابات حذف کنید.
اما خب خداروشکر با دیدن این تیکه از کلیپ نوروزی دکتر تقوی، یه جرقه‌ای توی تفکرم نسبت به رهبر ایجاد شد.
یواش یواش فهمیدم که قدرت تشخیص رهبر خیلی بالاتر از این حرفاست.
ولی فقیه، عمدا در بعضی مسائل جلوی اشتباه ما رو نمی‌گیره تا عبرت بگیریم از لحاظ فکری رشد کنیم و دفعۀ بعدی، کار درست رو انجام بدیم.
توجه کنید که من این شبهه رو داشتم ولی به مصلحت اسلام، یعنی حمایت از امام خامنه‌ای عمل کردم.
شاید همین باعث شد که گمراه نشم و کلا نرم ضد انقلاب بشم.
ولی بعضیا با همین شبهه، به گناه تضعیف ولی فقیه دچار میشن و یواش یواش به سمت جهنم حرکت میکنن.