.
دفتر ماه پر از شعر سپید است، پر از تنهایی
ای پریزاد غزل کی به غزل باز آیی؟
شب من گمشده در کوچه ی بی خوابی ها
خواب کن چشم مرا، ای نگه رویایی
باز هم وعده فردا دهی و می دانم
نیست افسانه ی امروز تو را فردایی
آنکه در چشم تو رویای مرا زندان کرد
کاش می داد به دلتنگی من معنایی
بیش از این مهر جنون در دل من داغ مکن
نیست اندازه ی مجنونی من صحرائی