ادبیات آمریکای لاتین مانند آینه‌ای است که تکه‌های شکسته‌ی تاریخ این قاره را در خود بازتاب می‌دهد. از دوران استعمار و مبارزات استقلال‌طلبانه تا دیکتاتوری‌ها و جنبش‌های مردمی، نویسندگان آمریکای لاتین هرگز از بازگویی داستان‌های ملت خود غافل نبوده‌اند. ایزابل آلنده با رمان‌هایی چون «خانه ارواح» سرگذشت خانواده‌های شیلیایی را در بستر تاریخ معاصر روایت می‌کند، جایی که عشق، درد و رنج در هم آمیخته‌اند. ماریا وارگاس یوسا نیز با آثار خود همچون «سور بز» به بررسی دیکتاتوری‌ها و تأثیرات آن‌ها بر زندگی مردم می‌پردازد. این ادبیات با تلفیق روایت‌های شخصی و جمعی، به ما نشان می‌دهد که چگونه تاریخ و ادبیات می‌توانند همزمان آیینه‌ای برای یکدیگر باشند.