این سروده را در سال ۱۳۸۶ به استاد عشق و اخلاق و آوازم جناب استاد محمد نوری تقدیم کردم.
با خوانش زیبای بانو مظفری آن را می شنوید .
استاد محمد نوری از آن دسته انسانهایی بود که از آنها تنها یکی وجود داشت.
یادش گرامی باد .(پیمان پورشکیبایی).
در اینستاگرام به ما بپیوندید:
https://www.instagram.com/garozman1398/