گاهی وقتها عجیب دلتنگِ روزهای زیبا می شوم.. روزهایی که وقتی هستند زود می گذرند و فراموش می کنیم شکرگزار خلقشان باشیم.. روزهایی که عزیزانی را هدیه می گیریم.. وجودشان لبریزمان می کند.. انگیزه ی مضاعفی برای زندگیـ می بخشد و فقط عمرشان یک روز ِ... آدمهایی که دوستشان داریم دوستدارمان هستند و چقدر کیفیت حضور کوتاهشان پررنگ و نورانی ـه.. چون وقتی می روند دنیامون را در تاریکی فرو می برند.. این روزها در تاریخ کشورم فراموش ناشدنی ست.. و زندگی خیلی از ماها دستخوش تغییرهای پرزخم شده.. زخم هایی که هیچ مرهمی شفایشان نمی دهد. گل برفی. مرگ مون بین و حالا رفتن میکس نما..
راستش در تدارک دور تازه و مهیجی از لیگ قهرمانان تدوین بودم که ناگاه میکس نمای قشنگمون اینگونه دگرگونم کرد... و تصمیم های من را شکست.. پروین نازنینم عزیزم کاش قدرت خلق معجزه داشتم تا حال دلت را خوب کنم.. کاش هیچوقت باهات آشنا نشده بودم که این آشنایی باعث این درد بشود..تو خوب می دانی چه تأثیری برای همه داشتی.. و حالا تصمیمت یک فصل مهم از دوستی های اینجا را به اتمام می رساند.. باید برایت تدوین سپاس بسازم.. چون لایق بهترین هایی.... اما هرگز خداحافظی نمی گویم.. هرگز..الهی هرکجا هست به سلامت دارش.......ـ..