فولاد کربنی معمولا حداکثر حاوی % 10.5 درصد از عناصر آلیاژی باشند درحالی که استنلس استیل ها حداقل % 10.5 کروم دارند و بسته به نوع گرید آلیاژی می توانند عناصر دیگری همچون نیکل، مولیبدن، منگنز و تیتانیم را در ترکیب خود داشته باشند. از آنجایی که نوع و میزان عناصر آلیاژی تغییر خواص و در نهایت خواص فولاد را به دنبال دارد، بنابراین می توان تفاوت های این دو گروه فولادی را در چهار ویژگی جستجو کرد:
1.خوردگی: عمده ترین تفاوت استنلس استیل و فولاد کربنی مربوط به مقاومت به خوردگی است. همانطورکه از نام فولادهای زنگ نزن پیداست در مقابل خوردگی مقاومت بیشتری دارند. هر دو فولاد کربنی و فولادهای ضد زنگ حاوی آهن هستند که هنگام قرار گرفتن در معرض محیط اکسید شده و زنگ زدگی ایجاد می شود . کروم موجود در فولاد زنگ نزن باعث مقاومت بیشتر در برابر خوردگی نسبت به فولادهای کربنی می شود. کروم راحت تر از آهن به اکسیژن متصل می شود. هنگامی که کروم به اکسیژن متصل می شود ، یک لایه اکسید کروم ایجاد می کند که از بقیه مواد در برابر تخریب و خوردگی محافظت می کند. اصطلاحا به این لایه اکسیدی، لایه پسیو می گویند. اما فولادهای کربنی کروم لازم جهت تشکیل لایه پسیو و مقابله با خوردگی را ندارند.
2.خواص مکانیکی: بیان تفاوت خواص مکانیکی این دو گروه فولادی کمی مشکل است. اما به طور کلی فولادهای زنگ نزن به ویژه گریدهای آستنیتی که حاوی نیکل هستند شکل پذیری بهتری نسبت به فولادهای کربنی دارند. فولادهای کربنی با میزان کربن ( ≥ 0.03 % ) پایین استحکام قابل توجهی در مقایسه با استنلس استیل ها ندارند. اما اگر میزان کربن این فولادها % 0.03 باشد استحکامی برابر با استیل های آستنیتی دارند. طبیعی است که با افزایش میزان کربن استحکام و سختی نیزافزایش یابد.
3.ویژگی ظاهری: با اینکه می توان هم فولادهای زنگ نزن و هم فولادهای کربنی را تحت فرایندهای پرداخت کاری (سنباده و پولیش) قرار داد اما فولاد کربنی خیلی زود دچار لکه شده و نیاز به رنگ آمیزی دارد. همچنین اگر فولاد زنگ نزن دچار خراشیدگی شود در ناحیه خراش درخشندگی خود را حفظ می کند در حالی که فولاد کربنی نیاز به رنگ دارد.
4.قیمت: از آنجایی که استنلس استیل ها حاوی عناصر آلیاژی بیشتری هستند قیمت بالاتری دارند.
توان فلز: ارائه دهنده انواع ورق استنلس استیل
وب سایت: www.FELEZ.biz
تلفن: 88175909-021