شاد باشید

زندگی به یک "دوچرخه" می مانَد ؛
اگر یکسره و بی توقف، در مسیرهای سخت، رکاب بزنی؛
جایی در میانه ی راه، تکه های دوچرخه از هم باز می شود و تو می مانی و زخم های روی تن و حسرتِ مسیرهای نرفته...
اگر رکاب نزنی؛ حرکت نمی کنی
و اگر بیش از اندازه آهسته، رکاب بزنی؛ تعادلت بهم می ریزد و زمین می خوری.
این تویی که تصمیم می گیری هر از گاهی توقف کنی، پیچ و مهره ها را محکم کرده، دستی به سر و گوش دوچرخه ات بکشی، نفسی تازه کنی و با خیالی آسوده، مسیر خوشبختی ات را طی کنی،
این تویی که تصمیم می گیری با چه سرعتی برانی که نه آنقدر کم باشد که بی حرکت اندر خمِ کوچه ای بمانی و نه آنقدر زیاد؛ که زمین بخوری...♥