در عصر کنونی دیگر نمی گویند به کودکان بیاموزیم.
بلکه می گویند به کودکام شیوه های آموختن را بیاموزیم تا خود بیاموزند.
بعد از هر کلاسم که می رم به خانه، مغزم آرام و قلبم پر از خوبیه، ولی خب لباسام خاک و عرق و به ظاهر کثیف، جسمم کوفته و مفاصل در حال گریه.
وقتی براشون مینویسم، طراحی می کنم احساس می کنم این فقط یه نقاشی روی بوم است که هنوز درش حس وجود نداره ولی وقت اجرا و خدمت که می رسه حسش هم همرنگ و همراهش می شه.
این کلیپ ها نمایش نیست و بخش های گزینش شده نیست، اینها دنیای واقعیست که بخشی از آن را تقدیم به دلهای پر آشوبتون می کنم که دلتون با دیدنش شاد بشه و آرام.