دی ماه ۸۶ بود و قبل از رویداد به همراه یک گروه تازه کار و البته عجیب، کاری که همشان بعدها رفاقتی مداوم و کاری را پیش گرفتند به اتفاق برادران تیماس امین و نبی، هادی‌ها بانوج‌و علیشاپور کمبوجیه پشتگل و چند تا رفقایشان لوازم برپایی کمپ را از اسکله شیلات بار قایق زدیم و راهی هرمز شدیم مستقیم رفتیم ساحل نوک دور ، سه شبانه روز یا امکانات اولیه همانجا ماندیم و فضا را ساختیم یک کمپ ساحلی. یک روز مانده بود به اجرا برگشتم بندر برای هماهنگی حرکت هنرمندان به جزیره و البته گشایش نمایشگاه ام، بعد از افتتاح دریا طوفانی شد و خیلی هامان مجبور شدیم در همان گالری بمانیم از قضا روز آغاز رویداد باد نعشی گرفت و به هر مشقتی بود همه هنرمندان خودشان را به ساحل شرقی هرموز رساندند . ...
همه آمدند از کرمان و بوشهر و شیراز و اراک و شهرهای دیگر و البته اساتیدی که برای برگزاری کارگاه پرفورمنس از آلمان آمده بودند .شب ها را همانجا می ماندیم اجرا بود و ارایه کار و یا کارگاه آموزشی و روزها در امتداد یک کیلومتری ساحل پرفورمنس آرت و اینستالیشن و هنر پیرامونی... محمد سایبانی که هسته فکری رویداد بود قرار شد برای ساخت یک اثر فاخر هنری که البته کاربردی هم باشد اقدام کند این اثر محمد بهمراه گروهش پیمان بخشی و رضا رمضان پور و بابک، سه روز مداوم طول کشید تا ساخته شود آخرش هم ساعت های پایانی رویداد همه شرکت کننده ها با ساز و دهل و چمک آن را افتتاح کردند، کانسپت چوال آرت محمد قرار بود کاربردی باشد اما ...
احسان رضایی از این روند فیلمی ساخت در دو لت که از یک طرف سایبانی و گروهش با سر و صدا و هیاهو داشتند اثر می ساختندو در آن دیگر فیلم من در کنار دریا با کندی و سکوت مجسمه ای برای دریا می ساختم.
احمد علی کارگران