کجا دنبالت بگردم؟ کجا به دستت آورم؟ چطور بی تو تسکین دهم این دردی را که خفهام میکند؟ روزها میگذرند،
اما کند،
مثل شبهای بیخوابی و من دیگر تاب تحمل خود را هم ندارم،
بیتاب یک واژه از تو هستم،
مرا در این انتظار رها مکن....
و یه شی وویی که رها کرد مظلومِ عالم را..