به نام خدا
در برابر بحران
دسامبر ۲۰۱۹ خبری از شهر ووهان چین مخابره شد، که نوعی بیماری تنفسی به سرعت در حال شیوع است، که نسبت به درمان‌های رایج مقاوم و منجر به مرگ مبتلایان می‌شود. دانشمندان علوم آزمایشگاهی چین خیلی زود عامل این بیماری را نوعی ویروس از خانواده کرونا ویروس ها معرفی کردند. یکی از اقدامات چینی ها برای مهار این ویروس و جلوگیری از همه گیری آن، اخذ قوانین سخت گیرانه منع آمد و شد و قرنطینه ووهان بود. در سی‌ام ژانویه ۲۰۲۰ سازمان جهانی بهداشت با انتشار بیانیه ای شیوع کرونا ویروس جدید را یک وضعیت اضطراری بهداشت عمومی اعلام کرد، که نه فقط چین بلکه تهدیدی برای تمام جهان به شمار میرود. اتفاق ناگواری که خیلی زودتر از پیش‌بینی‌های علمی به وقوع پیوست و کووید ۱۹ اکثر کشورهای جهان را در بر گرفت.
کل جهان را نمی توانم بگویم اما قطعاً می‌دانستیم به ایران میرسد.
اما تراژدی کرونا در ایران چگونه شروع شد؟ آیا این ویروس مانند چین در ایران هم گسترش خواهد یافت؟ و اگر این چنین شود چه روی خواهد داد؟ کشوری که به تازگی بحران های بلایای طبیعی سیل و زلزله را پشت سر گذاشته، و از آن مهمتر با مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم ظالمانه مدیریت شده توسط ایالات متحده آمریکا دست به گریبان است، آیا در برابر بحرانی جدید تاب آوری خواهد داشت؟
عرض کنم که تاب آوری ۶/۷ مولفه اساسی دارد، مثال میزنم، یک درختی در برابر طوفان وقتی پیش می آید خم می شود، ولی نمی شکند.
ببینید، تاب‌آوری یک مفهومی بود که در علم روانشناسی و سلامت روان ابتدا مطرح شد. به مرور زمان این مفهوم وارد خیلی از علوم شد که چگونه اگر حادثه‌ای یا رخدادی برای یک مجموعه، در یک مجموعه تحمیل می شود، آن مجموعه بتواند آن حادثه را پذیرد، در خودش شروع کند به هضم کردن آن، تعادل ایجاد کند و بعد بتواند سرویس دهد.
اولین مولفه آن مقاومت است، یعنی کشور، ملت در برابر تهدید پایه بایستی قدرت مقاومت داشته باشند، با اولین بروز علائم تهدید نبایستی فروپاشی در آن اتفاق بیفتد و آسیب ببیند. دومین مولفه ای که در آن وجود دارد، مولفه انعطاف پذیری است در برابر تهدید. مولفه سوم برگشت به وضع اولیه است، قدرت بازگشت به وضع بهتر را باید داشته باشد. عامل چهارم پاسخ سریع است یا rapidly disponse است، یعنی ما باید بتوانیم سریع به این تهدید پاسخ دهیم، حفظ تداوم کارکرد که اصل ذات تاب آوری است...