کتاب حاضر سعی دارد به نقاط تاریک و ناشناخته دوبله بپردازد. نقاطی که در نقدها و مطالبی که طی دو دهه گذشته به چاپ رسیده به آن پرداخت نشده. در واقع دوبلاژ در ایران از بعد از شکل‌گیری سندیکای گویندگان و تشکیلات صنفی منسجم توانست موجودیت خود را اعلام کند. اما دوبله فیلم در ایران تفاوتی با سایر بخش های سینمای ایران داشت که به نوعی آن را متمایز می نمود. برخلاف هنرهای موسیقی و نقاشی، سینما هنوز یک زبان خاص برای ارتباط با مردم تمامی مناطق جغرافیایی پیدا نکرده بود و به همین خاطر نیاز به دوبله و استفاده از زیرنویس همواره محسوس بوده است و به این ترتیب دوبلاژ در تمام کشورهایی که با زبان اصلی فیلم ها بیگانه هستند جریان دارد.
اطلاعات تکمیلی در وبسایت چکاوا: https://chakava.com