خیلی غمگین بودیم. انگار داشتیم خودمون رو تنبیه می‌کردیم. اما یه روز به خودمون اومدیم و دیدیم همون چیزی که غمگین‌مون می‌کرد، خوشحال‌مون کرد، دوباره غمگین و دوباره خوشحال. تمام تجربیات انسانی خلاصه شده توی همون چیزی که یه روز ازش فرار می‌کنیم و یه روز ازش لذت می‌بریم.
رمزش اینه که سعی کنی شادی و غم رو از هم جدا نکنی؛ به روش خودت قاتی‌شون کنی و بذاری هم‌زیستی کنن. اگر بتونیم این‌جوری ادامه بدیم تمام شادی‌ها و دل‌شکستگی‌ها توی وجودمون با هم ترکیب می‌شن، بدون این‌که فکر کنیم کدوم‌شون دست بالاست.
وقتی بتونیم کاری کنیم که زیبایی بیشتر از غم جلوه کنه، زندگی رو درک کردیم.
